守望名叫甘南的那片草原
守望名叫甘南的那片草原
守望亘古未断的梦想
谁远走的脚步
在那条老路的尽头
踩响整整一生的思念
从一顶黑帐篷开始
所有的记忆都无法忘记
一阵风吹走大草原的牛羊
一轮洁白的月亮里
坐着我以泪洗面的新娘
用烈酒和热血燃起堆堆篝火
我亲亲的牧人兄弟
你用烈酒和热血
点燃我孤居城市的每一个黑夜
而今夜无缘拷问灵魂
失落在地上的
除了辛酸还有一些沉重
来路上已经彻底模糊了
仔细数过的那些脚印
我抬头望天的姿势
是留在一个世纪以前的痕迹
只有那些
真真切切的预言没有老去
只有那些
和生命紧紧相连的追求没有老去
仍有人把一段血泪般的曲折
留在生命开始的地方
守望名叫甘南的那片草原
守望母亲河的源头
孤立在冬至以后的日子里
我逐渐适应风雪的眼睛
正好适合收藏
这个新年已经到来的祝福
ཀན་ལྷོ་ཟེར་བའི་རྩྭ་ཐང་དེར་བྱ་ར་བྱེད་པ།
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
ཀན་ལྷོ་ཟེར་བའི་རྩྭ་ཐང་དེར་བྱ་ར་བྱས་ཤིང་།
གནའ་ནས་རྒྱུན་ཆད་མ་མྱོང་བའི་རྨི་ལམ་དེར་བྱ་ར་བྱས།
སུ་ཞིག་གི་རྒྱང་དུ་བྲེལ་བའི་གོམ་སྒྲ་ཡིས།
ལམ་རྙིང་དེ་ཡི་ཟད་མཐའ་རུ།
མི་ཚེ་གཅིག་གི་དྲན་གདུང་རང་སྒུལ་བཞིན་ཡོད།
སྦྲ་ནག་ཅིག་ནས་མགོ་བརྩམས་ཏེ།
དྲན་པ་མཐའ་དག་ནི་བརྗེད་ཐབས་བྲལ།
རླུང་བུ་ཞིག་གིས་རྩྭ་ཐང་གི་ནོར་ལུག་ཁུར་ཞིང་།
ཟླ་བ་སྒོར་སྒོར་དེ་རུ།
ངའི་ངོ་གདོང་མཆི་མས་བཀང་བའི་བག་གསར་རང་བསྡད་ཡོད།
མངར་ཆང་དང་ཁྲག་དྲོན་གྱིས་མེ་དཔུང་སྦར་ཞིང་།
ངའི་སྙིང་ཉེ་བའི་སྤུན་མཆེད་རྫི་བོ།
ཁྱོད་ཀྱིས་མངར་ཆང་དང་ཁྲག་དྲོན་གྱིས།
ང་ཁེར་སྡོད་བྱེད་སའི་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་སྨག་རུམ་རེ་རེ་མེ་རུ་བསྒྲོན།
འོན་ཀྱང་དོ་ནུབ་རྣམ་ཤེས་ལ་དོགས་འདྲི་མི་བྱེད།
ས་ལ་འཐོར་ཞིང་།
དཀའ་སྡུག་དང་སེམས་ངལ་གྱིས་མནར་བའི།
རྐང་རྗེས་ཡང་དང་བསྐྱར་དུ་བརྩི་མྱོང་བ་དེ་དག
གཞི་ནས་མག་མོག་ཏུ་གྱུར་འདུག
ངས་མགོ་བོ་བཀྱགས་ཏེ་ནམ་མཁའ་ལ་ལྟ་བ་ནི།
དུས་རབས་གཅིག་གི་སྔོན་ནས་བཞག་པའི་རྗེས་ཤུལ་རང་ཡིན།
ལུང་བསྟན་ཟོལ་མེད་དེ་དག
ད་དུང་རྒས་མེད་ཅིང་།
ཚེ་སྲོག་དང་འབྲེལ་བའི་རེ་ལྟོས་དེ་དག
ད་དུང་རྒས་མི་འདུག་སྟེ།
མི་འགའ་རེས་ཁྲག་དང་མིག་ཆུ་ཡིས་བརྫིས་པའི་དཀའ་སྡུག་དེ་དག
ད་དུང་ཡང་ཚེ་སྲོག་མགོ་རྩོམ་ས་དེ་ལ་བཞག་འདུག
ཀན་ལྷོ་ཟེར་བའི་རྩྭ་ཐང་དེར་བྱ་ར་བྱས་ཤིང་།
མ་ཡུམ་གཙང་བོའ་ིམགོ་ཁུངས་ལ་བྱ་ར་བྱས།
དགུན་ཉི་ལྡོག་རྗེས་ཀྱི་ཁེར་རྐྱང་གི་ཉིན་མོ་དེ་དག་ལ།
ང་ག་ལེར་ཁ་བ་དང་རླུང་བུ་ལ་གོམས་ཤིང་།
ཏག་ཏག་ཉར་ཚགས་བྱེད་འཚམ་པོ་ཡོད་དེ།
ལོ་གསར་བ་འདིར་འབྱོར་བའི་སྨོན་འདུན་དེ་དག
新年献辞
不能拒绝黄昏的来临
一如不能拒绝
水一样的日子
偶尔也结一些冰凌
窗外，有飞鸟掠过
临河而居，有时候
也能看到不一样的风景
老人们急匆匆赶回高原了
我仿佛看到了
二十年后的自己——
谁又能真正葬身异地呢？
新年的灯，就这么亮着
那些赴约的人
慢悠悠地晃荡在风中
背靠一轮夕阳
我已经温不热
这壶老酒了
ལོ་སར་སྨོན་ཚིག
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
ས་སྲོད་སླེབས་པ་ལ་ཟློག་པ་བྱེད་ཐབས་མེད་ལ།
དེ་ནི་ཆུ་ལྟ་བུའི་ཉི་མ་དེའང་།
མཚམས་རེར་འཁྱག་པས་འཛིན་ཞིང་།
དེ་ལའང་ཟློག་པ་མེད་པ་དང་འདྲ།
སྒེའུ་ཁུང་ཕྱི་རོལ་དུབྱ་ཞིག་འཕུར་ཏེ།
གཙང་འགྲམ་ལ་བབས།སྐབས་ལན་རེར།
མཛེས་ལྗོངས་མི་གཅིག་པ་རེ་ཡང་མཐོང་རྒྱུ་འདུག་ལ།
རྒན་པོ་རྣམས་བྲེལ་མྱུར་གྱིས་མཐོ་སྒང་ལ་ལོག་ཅིང་།
ངས་ལོ་ངོ་ཉི་ཤུའི་རྗེས་ཀྱི།
རང་ཉིད་མཐོང་བ་དང་ཀུན་ནས་མཚུངས——
ཡང་སུ་ཞིག་དོན་ངོ་མས་གཞན་ཡུལ་དུ་དུར་སྦས་བྱེད་སྲིད་དམ།
ལོ་གསར་བའི་གློག་སྒྲོན།འདི་ལྟར་ཀར་ནས་འདུག
དུས་ཆད་ལ་འགྲོ་བའི་མི་དེ་དག
བག་ཡངས་ངང་རླུང་བུའི་ཁྲོད་དུ་རྒྱུ།
ནུབ་ཁའི་ཉི་མ་སྒོར་སྒོར་དེ་ལ་རྒྱབ་གཏད་ཅིང་།
ངས་གཞི་ནས་བདུད་རྩི་དམ་བུ་འདི།
སྲོ་ཐབས་རང་མ་བྱུང་།
路发白的时候，就可以回家
我们站在草地上唱歌
天色就慢慢暗了下来
再暗一点，路就会发白
老人们说——
路发白的时候
就可以回家了
多年以后，在城里
我所能看到的路
都是黑色的
我所能遇到的夜
都是透亮的
而鬓角，却这么
轻易就白了
ལམ་སྐྱ་བོར་གྱུར་དུས།གཞི་ནས་ཡུལ་ལ་ལོག་ཆོག
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
ང་ཚོ་རྩྭ་ཐང་དུ་འགྲེང་ནས་གླུ་ཆུང་བླངས།
གནམ་ངོ་ག་ལེར་རུབ།
འདི་ལས་ཀྱང་དྲག་ཏུ་རུབ་ཚེ།
ལམ་མདོག་སྐྱ་བོར་འགྱུར་ངེས་ཤིང་།
བགྲེས་པོ་ཚོ་ན་རེ——
ལམ་སྐྱ་བོར་གྱུར་དུས།
གཞི་ནས་ཡུལ་ལ་ལོག་ཆོག་ཟེར།
ལོ་ངོ་གང་མང་ཞིག་གི་རྗེས་སུ།གྲོང་ཁྱེར་དུ།
བདག་གི་མིག་ལམ་དུ་མངོན་པའི་ལམ་དེ་ནི།
ཚང་མ་ནག་པོ་རུ་སྣང་ཞིང་།
བདག་དང་ཕྲད་པར་གྱུར་པའི་མཚན་མོ་དེ་ཡང་།
ཚང་མ་རབ་ཏུ་གསལ་འདུག
འོན་ཀྱང་སྐྲ་འདབས་ནི།འདི་ལྟར།
ལས་སླ་མོའ་ིངང་དཀར་པོར་གྱུར་སོང་།
早已写不出让你流泪的文字
夜，已经深了
我还在盯着
这片透明的窗帘
大地早已千疮百孔
你我，只能做一个
踉跄的行者
那么多的话
堵在喉头，人近中年
我已经写不出
让你流泪的文字了
གཞི་ནས་ཁྱེད་ཀྱི་མཆི་མ་སློང་བའི་སྙན་ཚིག་ཅིག་འབྲི་མི་ནུས།
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
མཚན་མོརབ་ཏུ་རུབ་འདུག
ང་ད་དུང་།
སེང་རས་ཀྱི་སྒེའུ་ཡོལ་དེར་ཅེར་ནས་ཡོད།
ས་ཆེན་འདི་སྔོན་ནས་རྨས་འདུག
ཁྱོད་དང་ང་ནི།གོམ་ཁ་མི་ཐུབ་པའི།
ལམ་འགྲོ་བ་ཞིག་བྱེད་པ་ཙམ་མོ།
སྐད་ཆ་དེ་འདྲ་མང་པོ་ཞིག
མགྲིན་པ་རུ་འཁེགས་འདུག
དར་མའི་དུས་ལ་སོན་ཡོད་ཀྱང་།
ངས་གཞི་ནས།
ཁྱེད་ཀྱི་མཆི་མ་སློང་བའི་སྙན་ཚིག་ཅིག་འབྲི་མི་ནུས།
神鹰
双翅之上，是苍穹，是流云
是那自由自在的风
而脚下，是众生，是大地上
那些需要超度的灵魂
此刻，雪线越来越高
我的眼中，开始充满
难以融化的坚冰
རྒོད་པོ།
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
གཤོག་སྒྲོའ་ིཡང་སྟེང་ནི།ཨ་སྔོན་ཡིན་ཏེ།སྤྲིན་རིམ་ཡིན།
རང་དབང་དུ་རྒྱུ་བའི་རླུང་ཡིན།
རྡོག་པའི་ཞབས་འོག་ནི།སེམས་ཅན་ཡིན་ཏེ།ས་གཞི་ཡིན།
འཁོར་བ་ལས་བསྒྲལ་དགོས་པའི་རྣམ་ཤེས་དེ་དག་ཡིན།
སྐབས་འདིར།གངས་རིའི་ཁ་མཚམས་ཇེ་མཐོ་ནས་ཇེ་མཐོ་རེད།
བདག་གི་མིག་ནང་དུ།
ཞུ་རྒྱུ་མེད་པའི་འཁྱག་རོམ་གྱིས་གང་མགོ་བརྩམས།
灯
比圆月更圆的，是谎言
暗夜更深处，深藏着
一双眼睛
有人说街灯亮了
有人说岁月老了
酥油花也就合适地开了
那么多的人，匍匐在地
古老的预言
随风飘散
我们还敢说，自己就是
佛陀的弟子吗？
三十年前，奶奶就说过：
“别急着念玛尼了，先去
做一些念玛尼的事情！”
想起这句话的时候
灯花就跳了跳
——满世界都是
辛辣的滋味
གློག་སྒྲོན།
གངས་ཅན་གསོམ་སྡོང་གིས་བརྩམས། ཚེ་རིང་མགོན་པོས་བསྒྱུར།
ཟླ་བ་ལས་ཀྱང་སྒོར་བ་དེ་ནི།རྫུན་གཏམ་རེད་ལ།
མུན་ནག་གི་ཟབ་ས་དེ་རུ།
མིག་ཟུང་གཉིས་རབ་ཏུ་བསྐུངས་འདུག
ལ་ལས་བཤད་ན།སྲང་ལམ་གྱི་གློག་སྒྲོན་གར་སོང་ཟེར།
ལ་ལས་བཤད་ན།ལོ་ཟླ་ཡི་འཁོར་མོ་རྒས་འདུག་ཟེར།
འབྲི་མར་གྱི་མེ་ཏོག་ཡང་བཞད་སོང་ལ།
མི་དེ་འདྲ་མང་པོ་ཞིག་འཚོགས་འདུག
རྒུན་འབྲུམ་ནི་ཐང་ལ་ལྷུང་ཡོད་དེ།
གནའ་བོའ་ིལུང་བསྟན་ཞིག
རླུང་གིས་ཁུར་ཏེ་བུད་སོང་།
ང་ཚོས་ད་དུང་།
རང་ཉིད་སྟོན་པའི་རྗེས་འཇུག་མཁན་དུ་སྨྲ་ཕོད་དམ།
ལོ་ངོ་སུམ་ཅུའི་ཡར་སྔོན་དུ།
རྨོ་མོས་ལབ་མྱོང་སྟེ།
“མ་ཎི་འདོན་པར་མ་བྲེལ།
སྔོན་ལ་སོང་ནས་དགེ་བ་རེ་སྒྲུབ་རོགས”ཟེར།
སྐད་ཆ་འདི་དྲན་ཡོང་དུས།
གློག་སྒྲོན་ལྡིང་ཙམ་བྱས་ཤིང་།
——འཇིག་རྟེན་ཧྲིལ་བོར།
གཞོབ་དྲི་ཞིག་འཐུལ་ནས་འདུག
选自《故乡是甘南》（藏族青年优秀诗人作品集）
刚杰•索木东 著 才让公保 译，四川民族出版社，2017年12月
刚杰•索木东（1974—），藏族，又名来鑫华，甘肃卓尼人。中国作家协会会员，甘肃省作家协会理事、副秘书长。藏人文化网文学频道主编。有诗歌、散文、评论、小说散见各类报刊，入选多种选本，译成多种文字。著有诗集《故乡是甘南》。现供职于西北师范大学。
才让公保，藏，1990年生于青海海南。现为中央民族大学在读博士研究生。
